Opnieuw ben ik diep onder de indruk van het zonlicht, als ik laat in de middag langs de fontein in het dorp fiets. De fotograaf in mij knarsetandt, omdat ik met mijn telefoon nauwelijks contrast kan vastleggen. Maar toch, opnieuw adembenemend

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Wat is het mooi om, terwijl de zon al schijnt, de maan
's ochtends nog zo helder te zien

Joepie, een traktatie die ik lekker vind

Een training geven aan collega's vind ik altijd best spannend. Als het dan lekker loopt, en een collega opmerkt dat zij geen moment is afgedwaald in tweeëneenhalf uur, voelt dat fijn

Een adembenemende fietstocht naar mijn werk. Heel de weg zie ik zonnestralen in de mist, tussen de bomen,  in de damp die van bergen gras afkomt. Ik twijfel óf ik het wel vast wil leggen, omdat het de ervaring nooit zal benaderen. Maar zelfs bij benadering blijft het prachtig

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Een jonge knul vertelt openlijk over zijn onzekerheid, zijn tics -die tijdens het gesprek ook duidelijk zichtbaar zijn- en over zijn angst voor stage. Wat een vertrouwen. Als ik vraag waar hij behoefte aan heeft zegt hij wat onzeker: "Ik zou het wel fijn vinden zo nu en dan met u te praten." Ik ben ontroerd

Vaak schroom ik om mijn structopathische brein zijn gang te laten gaan. Vandaag kreeg ik van drie mensen een reactie op een mail, dat ze het zo fijn vonden dat ik zaken altijd zo gestructureerd kan brengen, waardoor er direct overzicht is. Dat helpt een beetje

Nadat ik vanmorgen zoveel natuurschoon had gezien, stuitte ik 's avonds op een filmpje van een aswolk vol van lading. Opnieuw adembenemend

Aan de arts van de bijzondere gesprekken had ik vorige keer mijn pixEls gegeven die over hem gaan. Vandaag startte hij daarmee het gesprek: dat het maar goed was dat het anoniem was, omdat anders de raad van bestuur zou denken "wat doet die man in 's hemelsnaam daar in die spreekkamer?" LOL

In het ziekenhuis kom ik de psycholoog van de stabilisatiegroep tegen. Ik vertel dat het goed gaat, en zij is zo oprecht blij om dat te horen, hartverwarmend!

Omdat ik nog geen nieuwe camera heb, geen eigen foto's van de bloedmaan. Gelukkig stonden er vandaag op Facebook slechts zo'n 468...

Ik houd heel erg van brood. Als ik geen zin of puf heb om te koken, is een broodmaaltijd zeer aantrekkelijk. Bijna altijd weet ik mezelf te bedwingen. Vandaag was ik pas laat thuis en dus stond ik het mijzelf toe om brood te eten. Mmm

Nieuw project aan het opzetten: Yin Yang van zo'n vijftig bij vijftig centimeter. Daar ben ik wel wat uurtjes zoet mee

Wonderwel waag ik me opnieuw aan een politiek geladen cartoon, omdat ik zo droevig word van de commentaren die ik lees over de vluchtelingenstroom. Weet niet zo goed wat ik daarmee moet, dus dan maar humor als 'wapen'

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Wat was het vandaag weer een prachtige nazomerse dag. Mijn mindfulnessoefening bestond vandaag uit vanuit mijn tuinstoel naar de overdrijvende wolken kijken

Zomaar een zondag: wasje draaien, wasje strijken, uitgebreid douchen, cartoon tekenen, opdracht Gorry voltooien, Friends kijken, whatsappen met deze en gene. En daar dan van kunnen genieten. Dat vind ik bijzonder

Als ik mijn arm in de lucht steek, kan ik bijna een handjevol wolk pakken

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Fietstochtje Nuenen, vanwege een op hol geslagen fietscomputer. Binnen vijf minuten zit er een nieuwe op, ter waarde van €180,00. In dezelfde moeite door wordt mijn piepende stuurkolom gesmeerd. Dat is ook direct het antwoord op de vraag van veel mensen waarom ik mijn fiets niet via internet kocht maar bij de vakman

Met fleecedekentje is het in de zon nog heerlijk. En als de omgeving dan opeens opvallend rustig is, dut ik hier en daar zelfs in. Het is heel erg lang geleden dat ik me zo prettig heb gevoeld

De uitnodiging van Gorry om 'iets' te doen met het begrip versteend verdriet, geeft me inspiratie voor een foto en een gedicht. Als ik ze uiteindelijk combineer, ben ik blij

Mijn eerste weekje nieuwe fiets. Niet onaardig. Ik geef mezelf een schouderklopje

Prachtig wolkendek

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Vroeg in de avond moet ik richting Eindhoven, Blixembosch. De zon schijnt nog volop, dus pak ik ook hierbij de fiets. Lange schaduwen

Met een collega rijd ik naar Tilburg, om onze spullen voor het Rode Kruis af te leveren. Een adembenemend inferno valt ons ten deel op de snelweg

Tevreden leveren we onze ingezamelde spullen in bij de vrijwilligers van het Rode Kruis

Samen met dokter Jan neem ik een mondeling examen af. We bevragen de student over bloedstolling. Als deze er niet helemaal uitkomt helpt dokter Jan haar een eindje op weg met zijn fabuleuze medische termen: "oké, dus plaatje gaat naar gaatje"

Wat kunnen studenten toch onbewust grappig zijn. Tijdens het examen vertelt de student met een uitgestreken gezicht dat vaten contracteren, en dat bij naderend sterven de aansprakelijkheid minder wordt

Bijzonder gesprek met Jerome. We worden beiden geraakt, en dat mag er zijn

Nu ik een opdracht heb van Sanne, ben ik veel aan het knutselen. Vanavond een deksel van een van de doosjes, beplakt met medicatie-etiketten. Ondanks de vervelende aanleiding, tevreden over het proces én resultaat

Humoristische marketingafdelingen

Al die dingen bij elkaar zien? Klik hier

Bij het 25-jarig jubileum van een collega heb ik een zelfgeschreven fabel voorgelezen. Vandaag stuurt deze collega een lieve mail om nogmaals te bedanken. Dat raakt me

Bezig zijn met de doosjesopdracht van Sanne, doet me goed

Klaar!

Klik op de afbeelding voor een vergroting | formaat 40x40 cm.

Vanmiddag kreeg ik op de fiets naar huis, een enorme hoosbui over me heen. Maar zelfs dat vond ik niet zo erg. Omdat direct bij thuiskomst warm douchen dan zo lekker is

Opzet voor nieuwe tekening is al klaar. Yin en Yang

Pas laat weg op het werk. In de auto krijg ik enorm zin in een maaltijdsalade met zalm van de AH. Meestal is mijn oordeel dat die voor 'zomaar' te prijzig is, maar alles is een kwestie van perspectief: na de uitgave voor mijn nieuwe fiets is een maaltijdsalade een schijntje!

Wat is het fijn om zowel de pieken als de dalen te kunnen delen met Simone. We zoeken beiden naar de kern, waardoor onze gesprekken er altijd toe doen en we van elkaar leren

Als ik doorwerk tot na zessen komt een collega bezorgd vragen of ik nog niet naar huis kan. Welnee, het is heerlijk werken in een bijna leeg gebouw. Morgen is het weer druk genoeg, laat mij nu maar even

Ik kocht ecoline omdat ik nog dacht te weten welk effect dat geeft: beetje vlekkerig, donker en licht. Maar goed, het was honderd jaar geleden dat ik het gebruikte, dus op hoop van zegen. En jawel: precies zoals ik in mijn hoofd had!

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Omdat ik verkouden ben, zet ik een keer geen wekker, zodat mijn lijf zelf kan bepalen hoeveel rust het wil hebben. Ik word pas tegen 10.30 uur wakker. Goed gedaan lijf

Heel soms komen er op mijn vrije zondag opeens tentamenvragen in mijn hoofd naar boven drijven. Ik heb afgeleerd om dan stug aan het weekend vast te houden; die 'vrije-zondag-vragen' zijn vaak de beste

Ietwat vertwijfeld vraag ik bij Van Beek art supplies of zij nog ecoline verkopen. Wie schetst mijn verbazing als ik verwezen word naar een kast met misschien wel dertig kleuren! Ecoline is blijkbaar helemaal niet zo 1976...

Jeetje, ik ga op de fiets naar Van Beek. Met mijn nieuwe Ebike geniet ik van de beweging, zonder de klachten die ik gewoonlijk heb bij fietsen. En dat de fijnste stand dan 'eco' is, kan geen toeval zijn

In het klein had ik 'I am an eastern square in a western circle' al af. Nu ik ecoline heb, ga ik de tekening nogmaals maken, in het groot. Meditatie in blauw en oranje

In het begin van het schooljaar stel ik mij als studentconsulent voor, in alle groepen die ik onder mijn hoede krijg. Eerstejaars, die me aankijken als waren zij herten die verstijven in het licht van de koplampen. Over vier jaar zijn de meesten zelfbewuste, beginnende verpleegkundigen. Wat bijzonder om daaraan te mogen bijdragen

Die enorme verkoudheid is ellendig. Ik ben inmiddels te moe om te hoesten. Dan zijn de momentjes Antaflu een beetje fijn

Ik krijg een lieve reactie op mijn 150x150 pixels. Hoewel ik ze maak voor mezelf, is het fijn om te lezen dat iemand aangeeft hierdoor te beseffen dat het geluk in kleine dingen zit

Een collega stuurt een boel bloempjes via whatsapp. Omdat ze mijn worsteling ziet en mij uitnodigt het met haar daarover te hebben. Dat raakt mij

Een gesprek met veel stiltes. Niet ongemakkelijk, maar zuiver en ruimtelijk. 'Stilte is het element waarin grote dingen zichzelf verwezenlijken' - Thomas Carlyle

Bij PMT met Gorry kom ik er achter hoeveel verdriet ik nog heb over het sterven van mijn moeder. Dat verrast me. Constateren dat we allebei immens eenzaam waren, levert diepe emotie op, en toch is die ook wel een soort van fijn

Tijdens het gesprek post-its beschrijven, omdat ik het niet direct uit durf te spreken, een plastic zak waarin ik mijn zakdoekjes mee kan nemen, een kussen om vast te houden, twee stenen die ik mag lenen. PMT aan tafel. Niets is vreemd, ik mag er zijn

Oh wat houd ik toch van intelligente humor. De beste peut reageert op 11 september: "Het blijft lastig de dingen door een #FFC0CB bril te bekijken. ;-)." LOL

Een moment van ongegeneerde lol over een pijnlijke verspreking van een collega. Zij dacht dat er een lezing gegeven werd over 'Verlies en verkracht'

Een keurige student vertelt me tijdens het spreekuur dat ze haar afspraak met de schoolpsycholoog 'FUBAR' vindt. Dat moet ze even uitleggen. En uit dat keurig meisje komen de woorden: 'F**ked Up Beyond All Recognition'. Die zag ik niet aankomen!

Zomaar even kort overleg met mijn baas, waarin ik durf aan te geven dat het niet goed gaat. We spreken af dat ik morgen niet bij de teamvergadering ben, en deze middag vroeg weg zal zijn. Dat geeft lucht

Als ik thuiskom uit mijn werk, gooi ik gewoontegetrouw mijn achterdeur open, en wil merelmevrouw roepen. Maar merelmevrouw zit netjes onder de tuintafel op mij te wachten. Ik geloof dat we goede vrienden zijn, nu

Er is weer een nieuwe serie Masterchef Australia aan de gang. Verreweg de leukste van alle Masterchefs. Ik geniet van het enthousiasme van de juryleden, en van hoe grappig ze zijn

Als we dan toch met letters bezig zijn... Seb Lester is een geweldige kalligraaf. Veelzijdig ook: van strakke, uit de hand geschreven, bekende logo's, tot dansende krullen die sneller op papier staan dan dat je met je ogen kunt knipperen. Dat laat hij zien in deze video. Machtig mooi

Ik heb een moeilijke dag. De kloof tussen draagkracht en draaglast lijkt elke dag groter te worden. Ik voel dat ik moet opletten. Dan is samenwerken met een collega, bij wie dat weinig energie kost, fijn. Moeiteloze afspraken, elkaar aanvullen, halve woorden

Na gisteren had mijn lijf behoefte aan een rustig dagje. Mijn hoofd zag dat niet zo zitten, maar hé, dat heeft tegenwoordig minder stemrecht. Dus muziekje op, kopje thee, en een werkstuk waarbij ik wel mindful moet zijn. Bijna klaar: "I am an eastern square in a western circle"

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Opnieuw genoten van merelmevrouw. Ik hoef maar één keer te roepen, en ze komt kwetterend aanvliegen. Vandaag hebben we een lang gesprek: ik geef mijn beste vogelgeluiden weg, die zij consequent beantwoordt. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat mevrouw soms wat meewarig naar me kijkt. Alsof ze denkt: "Ik doe maar mee, maar dit klinkt natuurlijk nergens naar"

Met fleecedekentje op de bank, lekker wat afleveringen van Friends gekeken. Hardop gelachen

Bijgepraat met oud-collega's uit een ver verleden. Al pratende werden de jaren korter en leek het gisteren. Fijne mensen, warme herinneringen

Merelmevrouw weer een tijd op bezoek gehad. Ze hipte nog net niet naar binnen toen ik haar dagelijkse nootje pakte. Als ze een amandel en cranberry op heeft, krijg ik een daverend dankconcert vanaf de schutting

Garen op de klos: vanochtend mezelf een Ebike cadeau gedaan. Dinsdag kan ik hem halen. Blije Els

Designer grapje. HEX-humor. Ik kan het waarderen

De eerste spullen voor 'mijn' inzamelingsactie komen binnen. Het is fijn iets te kunnen betekenen in een wereld waarvan ik aan het vervreemden ben

Deze week werd duidelijk dat mijn draagkracht nog te klein voor de last is. Daarom vandaag aan mijn baas gevraagd om samen naar volgende week te kijken. Dat kan ook best alleen, maar ik was tevreden dat ik zijn hulp inriep

Als ik in de late middagzon buiten een pittige week zit te overdenken, belt mijn baas. Hij wil nog even twee dingen zeggen. "Een fijn weekend, en ben lief voor jezelf." Wat een mensen-mens is hij toch

De arts sprak de memorabele woorden: "Els, er is nu echt onomstotelijk vastgesteld, dat je niet lijdt aan aanstelleritis." Volgens mij de mooiste diagnose die hij ooit gesteld heeft. Voor mij wel in ieder geval

Als dr. Beeftink tijdens ons telefonisch contact mijn labuitslagen opzoekt, hoor ik hem in de lach schieten. Dat doet me goed, omdat dit duidelijk maakt hoe bijzonder het is dat ik met een kwart van de normale dosering pillen, bijna een toxische bloedspiegel bereik. Ik heb het al die jaren goed gevoeld. Ik mag mezelf serieus nemen

Bij Sanne wordt eens temeer duidelijk hoeveel invloed ik de omgeving laat hebben. Als deze wegvalt, vind ik mijn 'anders zijn' tamelijk positief

Fijn telefoongesprek met mijn beste vriendin. We zouden even bellen. Anderhalf uur later zijn we nog altijd niet uitgepraat. Gesprekken die ertoe doen

Een collega, die veel voor mij betekent, is 25 jaar in dienst. Ze beschrijft ons contact, zoals ik dat ook in mijn hoofd heb: "dat behoeft geen woorden". Ik ben ontroerd 

Ik loop al maanden te denken aan een elektrische fiets. Eigenlijk 'mijn eer te na', maar met toenemende lichamelijke klachten wel een uitkomst misschien. Vandaag mag ik de Ebike van een collega lenen. Na vijf minuten ben ik eruit: ik ga er mezelf een cadeau doen!

De eerste tubes tandpasta voor 'mijn actie' zijn binnen. Joepie

Drinken dat ik erg lekker vind, was al een tijdje niet verkrijgbaar. Vandaag zag ik de flesjes weer voor het eerst, en mijn smaakpapillen maakten een klein vreugdedansje. Een kinderhand is gauw gevuld...

Wauw. Wat is het fantastisch dat collega's, directie, PR, en ondersteunend personeel, stuk voor stuk direct ja zeggen op het plan voor onze eigen inzamelingsactie 'Een verzorgd welkom', voor de welkomwinkels van het Rode Kruis. Wat een bereidwilligheid, wat een drive. Mooi man

Op het werk krijg ik veel reacties op mijn initiatief voor de inzamelingsactie. Hoe lang het ook geleden is dat mijn moeder overleed, en hoe volwassen ik ook ben; ik ben ontzettend dankbaar dat ik opgevoed ben met haar uitgangspunt: "Als je twee boterhammen hebt, en er zit iemand naast je zonder, dan geef je er een weg"

Momenteel ben ik nog trots op elke maaltijd die ik kook. Het kost me aardig wat moeite en energie, dus ik geef mezelf vandaag een schouderklopje

Bijna had ik haar als vermist opgegeven; merelmevrouw was al ruim een week niet geweest. Vandaag kwam ze opeens luid kwetterend aanvliegen, en wachtte geduldig tot ik een nootje had gehaald. Verfomfaaider dan ooit, met een kaal koppie, pikte ze als vanouds vlak bij mij, haar nootje op. Ik heb haar verteld hoe blij ik was haar weer te zien. Ik denk dat dat wederzijds was

Hmm-mmm. Een berg bessen en zaden voor in de yoghurt. Of zomaar, voor tussendoor. Of voor elke keer als ik in de keuken kom. Of voor elke keer als ik even naar de keuken toe loop...

Bestaan er kastjes met tijdslot?

Goed overleg gehad met de directeur van de opleiding waar ik werk. Ze vindt mijn plan om studenten te betrekken bij de inzamelingsactie voor vluchtelingen, een goed initiatief. Morgen spoedberaad met nog wat menslievende collega's

Gelukkig heb ik mijn master niet voor niets gehaald: mijn huisarts zei me vandaag dat ik mijn fysieke toestand academisch aanpak

Mensen om mij heen merkten het al op. Ik denk dat ikzelf vandaag voor het eerst bedacht dat de nortriptyline gaat werken. Niet eens zozeer om mijn stemming, maar het lijkt opeens een beetje makkelijker om simpele zaken af te werken, die tot nu toe bleven liggen

Begonnen aan een tekening die mijn uitspraak "ik ben een Oosters vierkant in een westerse cirkel" zal verbeelden. Minutieus werk, en daardoor meditatief

In mijn straat staat een boom te koop. Ik denk een heel speciale, hij kost ruim twee ton

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Het dreigde eenzelfde dag als gister te worden. Geen puf, een beetje chagrijnig. Uiteindelijk heb ik mezelf een schop onder mijn kont gegeven, en mijn 'knutselspullenkastje' helemaal uitgeruimd...

...Een was gedraaid en er een gestreken...

...én het fornuis gepoetst! Tevreden en een beetje trots, zo aan het eind van de dag

De inzamelingsacties voor vluchtelingen komen op gang. Ik denk aan de macht van het grote getal: bij Fontys Verpleegkunde lopen immers ruim duizend studenten rond. Als die nou eens allemaal één tandenborstel of fles shampoo in zouden leveren. Ik benader wat collega's om mee te denken, wat ze direct doen. Gek genoeg is mijn moeder opeens ook heel aanwezig; ze zou waarschijnlijk eigenhandig spullen zijn gaan brengen

Wat een suffe dag. Heb geen puf. Dus blaas ik het stof van de DVD-box van Friends, en begin voor de zoveelste keer vooraan te kijken. "There's nothing wrong with speaking correctly." "No indeed there isn'T"

Oef... Na twee weken werken is de pijp leeg. Ik loop zo ongeveer heel de dag in pyjamabroek, en slaap bijna heel de middag. Ik laat het zijn, omdat ik bewust denk aan mijn motto: mateloze mildheid

De imitatiereeks van Jochem Myjer in de Mike en Thomas show was al geweldig. Nu leest hij bij Giel uit zijn eerste kinderboek voor, als meerdere personages. Geniaal

Pauze met de vaste mannen en dus lol. Dat ze in mijn bijzijn zeer vrouwonvriendelijke grapjes maken omdat "ik dat wel kan hebben", beschouw ik als compliment

Wat is het toch een voorrecht om met jonge mensen te werken, die hun ziel en zaligheid bij mij neerleggen. Vandaag een tienermeisje in enorme stress vanwege een vermoedelijke zwangerschap. Ze had er nog met niemand over gesproken, ik was de eerste die het hoorde. Wat een vertrouwen

De keren dat ik in een jaar friet eet, zijn op één hand te tellen. Maar heel soms heb ik zo mijn momenten. Vanavond minifrietjes gegeten uit schoon frituurvet, met mayo, curry en een berg uien. Lekker!

De worsteling met mijn lijf valt me soms erg zwaar. Dan probeer ik zelf maar heel kleine momentjes te scheppen. Geen grote vreugde, maar een glimlach helpt ook

Bij het afscheid van de stabilisatiegroep van de PAAZ, zeiden de therapeuten dat ik zeker nog eens langs moest komen. Vandaag moest ik bloedprikken, en dus langs gegaan. Wat een hartelijke ontvangst, wat een oprechte betrokkenheid. Het was goed om te voelen dat ik inmiddels weer ver weg van die wereld sta

Volgens mij verwoordde ik vandaag, bij PMT, mijn gevoel dat ik van kinds af aan gehad heb. "Ik ben een Oosters vierkant in een Westerse cirkel". Een pijnlijke, en tegelijkertijd opluchtende uitspraak

Project X 3.0 is voltooid: 3 x 360 dagen in 150x150 pixEls. Deze keer geen enkele twijfel. Op naar project X 4.0

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Iemand die veel voor mij betekent reageert op mijn pixEls van gister: "@ 1 september. (vanuit herkenning) Rustgevend persoon. Als de storm waargenomen kon worden....was er meer erkenning? wie weet.  Ik blijf je volgen."

Hij begrijpt me

Wat kunnen studenten toch ontwapenende uitspraken doen. Vandaag zei een student bij het weggaan: "Ik moet echt even zeggen dat u een zeer rustgevend persoon bent!"

Wat betreft wegwerkzaamheden is het rondom mijn werkplek een drama. Als een bus er niet door kan, zie ik ruim tien automobilisten voor mij vrolijk doorduwen, geen ruimte geven. Als ik wacht om de bus er door te laten, krijg ik van de chauffeur een bedankje in de vorm van een soort van 'tot-ooit-groet'

Slechts iets later dan gepland ben ik weg op het werk. Thuis merk ik dat het me nog best wat moeite kost, de verantwoordelijkheden en prikkels. Ik sta bewust even stil bij het feit dat ik acht weken geleden nog twee maal in de week de 'loenatikgroep' bezocht. En dan voelt het ook prima om op de bank te ploffen, en ruim twee uur te slapen

Omdat ik afval zo zuiver mogelijk scheid, trek ik de spiraal uit een A4 schrijfblok dat weg kan. Wat een end... Ik kan er niks aan doen, maar mijn hersenen willen weten hoe lang dat end is. Vanzelfsprekend totaal nutteloze kennis, maar ik vind het leuk.

2.20 meter  

Mijn fysiotherapeute heeft contact gehad met mijn huisarts. Het was volgens haar een goed overleg, en in aansluiting daarop ga ik met hem een afspraak inplannen. De fysio merkt op dat mijn huisarts mij goed kent en ik vind het fijn als ik haar hoor zeggen: "Gelukkig hadden we over dezelfde Els"

Mijn eettafel ligt vaak vol met knutselspullen. Ik heb nooit het idee dat ik daar last van heb. Na mijn opruimwoede van dit weekend, is mijn tafel helemaal leeg, op een plantje na. Als ik thuis kom van mijn werk, ben ik toch een beetje blij dat het er zo netjes uitziet

Nu ik na zo'n lange tijd weer aan het werk ben, valt me dat best zwaar. Het kaarsje is aan het eind van de dag echt op. Vandaag besloot ik toch nog te koken. Daarover was ik tevreden, en het was ook nog eens lekker

Als kind zag ik mijn moeder tijdens het koken vaak knippen in plaats van snijden. Ze had een aparte schaar voor boontjes, kipfilet, en nog zo wat. Als vanzelfsprekend heb ik dat overgenomen. Ik knip mijn sperziebonen en denk met een glimlach aan mijn moeder

Tot nu toe was ik niet heel enthousiast over Zomergasten dit seizoen. Maar wat een prachtige avond bracht psychiater Damiaan Denys. Hij had me al te pakken in de eerste minuten: "Voor mij is een gezond iemand die lijdt, die recht heeft op lijden en daarmee om kan gaan" 

Een collega reageert op facebook op mijn cartoon van gisteren: "That's why I love you"

Onweer vind ik een geweldig natuurverschijnsel. Vanavond is het fenomenaal: voortdurend een felverlichte hemel, met nauwelijks donder. Ik voel me nietig

Als ik naar mijn broer fiets, kom ik deze zonnebloemen tegen, die het garagedak zelfs ontstijgen!

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik houd van logo's. Zeker logo's die pas 'op het tweede oog' iets in zich hebben wat eerder niet opviel. Zoals dit logo van Sun Microsystems.

Voor vijftig van deze verborgen betekenissen in logo's klik je hier

Vroeg in de avond verandert de kleur van mijn huiskamer. Buiten een prachtige lucht

Klik op de afbeelding voor een vergroting

De schilderdingen die ik bij Sanne maakte, hoefden niet mooi te zijn. Dat waren ze ook niet. Maar nu ik de opdracht gemaakt heb om hier tekst bij te schrijven en ik deze in de afbeeldingen heb verwerkt, vind ik ze eigenlijk toch best kunstig

Ik houd niet van poetsen. En dat is nog zacht uitgedrukt. Nu is het niet vies bij me, maar ik verbaasde mezelf door vanochtend vroeg al de besteklade schoon te maken. "Who are you and what have you done with Els Coolen?"*

* vrij naar deze scene | Harry Potter and the order of the Phoenix

Naast de besteklade ruim ik ook wat dozen op, waarin ik oud spul tegenkom, waaronder een lijstje week- en weekenddoelen toen ik vijf jaar geleden op de PAAZ was opgenomen. Zo te zien vond ik destijds dat je toch wel stapelmesjogge moest zijn, om daar te verblijven

Klik op de afbeelding voor een vergroting

In mijn spullen kom ik deze foto tegen. Ik moet lachen: mager scharminkel

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Cartoons met een politieke lading teken ik bijna nooit, laat staan dat ik ze deel. Toch zette ik deze cartoon op Facebook. Als tegengeluid tegen de voor mij verwerpelijke teksten over mensenlevens. Wat ben ik blij dat ik als kind zag hoe mijn moeder altijd de deur opendeed, met haar hart erbij

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Voor het eerst na de vakantie zag ik vandaag mijn mannelijke collega studentconsulent weer. Onze samenwerking is een soort perfecte mengeling van slap geouweh**r, diepgaande gesprekken en oneindig respect voor elkaar en de medemens. Ik was erg blij hem weer te zien. Dat was wederzijds. Het voelde goed

Als ik wegga bij mijn werk, zie ik prachtige Hollandse luchten. Het is alsof ik de wolken bijna kan aanraken

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ongelooflijk hoe na een week werken, de vakantie alweer lichtjaren geleden lijkt te zijn. Gelukkig heb ik nog een restant Frans toiletpapier, waarmee het vakantiegevoel nog een héél klein beetje overeind blijft

Kleur bekennen voelt spannend. Als ik meer rechtop sta, sta ik meer oprecht

Als ik bij Sanne een materiaal mag kiezen waarmee ik mezelf kan laten zien, kies ik vingerverf. Sanne reageert enthousiast, omdat zij dat ook in haar hoofd had. Leuk

Grappig: Jerome en Sanne hebben het over mijn t-shirt gehad

Ik lees het overlijdensbericht van een motorcoureur. Op zich droevig nieuws, en toch moet ik even lachen als ik lees: "Het was een van de eerste keren dat Hoffer op de Mountain Course reed." Benieuwd of het zijn tweede eerste keer was, of zijn derde eerste keer...

Geweldig t-shirt

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Tussen die miljoenen filmpjes op youtube kom ik er heel af en toe een tegen, waar ik naar kan blijven kijken, en telkens opnieuw bij moet lachen

'k Heb een rotdag. Niet veel soeps. Wel een leuk bericht van de reisverzekering: voor mijn kapotte camera krijg ik nog ruim tweehonderd euro terug, terwijl deze al negen jaar oud was. Ik was er ook wel heel zuinig op geweest

Met een student bespreek ik eventuele begeleiding bij fikse problematiek in de thuissituatie. De student haast zich te zeggen dat ze niet met iemand wil praten. "Ja, behalve met jou, want jou kan ik tenminste niet om de tuin leiden"

Meerdere collega's geven aan dat ze het fijn vinden dat ik er weer ben. Eén collega zegt: "want als jij de dingen regelt, weet ik altijd honderd procent zeker dat ik daar blindelings op kan vertrouwen"

Geslapen tot aan de wekker. In verband met werk moet ik weer vroeg op. Oooh wat lag ik lekker!

Vanmiddag een enorme groep collega's weer ontmoet na de vakantie. Hoewel ik bij veel collega's blij was ze weer te zien, is een grote groep niet zo mijn ding. Het nadien koken met twee van hen, was vertrouwder. De verbondenheid voelt bijzonder

Bij de start van het schooljaar merk ik dat ik met veel collega's een band heb, en zij dit ook zo naar mij uitspreken. De zorg naar aanleiding van mijn uitval van voor de vakantie is hartverwarmend

Mijn leidinggevende -die vlak voor ik op vakantie ging nog informeerde hoe het met me ging- is nu ook de eerste die een voicemail inspreekt op mijn telefoon om te vragen hoe het ervoor staat. Wat een betrokkenheid

Laatste dag voordat morgen het schooljaar echt begint. Ik ben onrustig, zie ertegen op. Dus houd ik me vast aan de filosofie van deze blog. Geen grote geluksmomenten, maar kleine dingen om even van te genieten: De rest van de bos bloemen was al uitgebloeid

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Als ik boodschappen doe, verwen ik mezelf met een kilo nectarines, een meloen en wat mineola's. Fruit maakt de dag iets beter

Het huishouden is, laten we het netjes zeggen, niet mijn forte. Maar omdat ik vandaag met mijn ziel onder mijn arm rondloop, ga ik toch maar aan de slag. Morgen beginnen met een schone lei

Dus.... ik zie mevrouw vandaag toch echt vliegen, als ze op de schutting wil gaan zitten. Misschien is ze gewoon lui. Of hypochondrisch. Of ze lijdt aan het syndroom van Münchhausen. Gelukkig ben ik verpleegkundige, en kan ik met al deze aandoeningen omgaan

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Van de week dacht ik een huisdier te hebben gekregen. Sinds vandaag denk ik dat ik mantelzorger ben geworden... Heel de dag zit merelmevrouw in mijn tuin, en als ik er ben, vlak bij mij. Ze is gretig bij eten, wast zich onder de sproeier die ik voor haar aan zet, en hipt in het rond. Ik vermoed dat ze niet kan vliegen, dus ik ga morgen even een PGB aanvragen

Ik slaap onrustig, sta idem dito op en dat voelt spannend in het licht van afgelopen weken. Ik denk weer even aan het motto 'mateloze mildheid' en besluit niet te koken, maar vers stokbrood met tapenade te eten

Met M&M zomaar opeens naar de buitenfilm bij Natlab op Strijp S geweest. Fantastisch concept, geweldige sfeer en intense film: Whiplash. Stoeltje, kussentje, dekentje en een avond vol vertier

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Als ik al druiven etend bij Jerome binnenkom, vraagt hij of dat de druiven met pit zijn. Hij heeft mijn extra pixels gelezen. Dat vind ik een beetje spannend en ook bijzonder

Ochtend, bijzonder beeld op mijn muur

Vanochtend hoefde ik haar niet eens te roepen. Toen ik de keukendoor opengooide, kwam mevrouw direct tussen de schutting door de stoep op hippen, verwachtingsvol kwetterend. Ik geloof dat ik een huisdier heb

Een vriendin helpt me met 'ontkruiden' van de voortuin. Daar hoort een toepasselijk tussendoortje bij

Ik draag graag kleding van Gaastra. Niet om het merk, maar om de stijl. Die vind ik bijna altijd mooi. In tegenstelling tot veel deelnemers aan SAIL 2015, moet ik wel erg lachen om deze tweet van Tim Hofman

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Op TV is het '90's filmweek. Vanavond keek ik zijdelings A few good men. Het legendarische "Ik want the truth... You can't handle the truth!" brengt me even terug naar het gevoel van toen

Pitloze druiven vind ik een soort van belediging van de natuur. Daarom ben ik blij dat er soms nog druiven te koop zijn zoals ze ooit bedoeld waren. Met pit en dus met veel smaak

Vandaag hoefde ik maar één keer te roepen en mevrouw stond op de stoep. Nu bleef ze na haar nootje in de buurt. Als ik 's middags even ga liggen in een tuinstoel omdat ik hoofdpijn heb, blijft ze voortdurend op een halve meter afstand zitten. Prachtig

Lunch bij iemand die ik nog niet zo lang ken, maar met wie het in onze eerste ontmoeting direct klikte. Het gesprek is moeiteloos, en daardoor de tijd altijd te kort. Maar het klopt

De bindweefselmassage is geen pretje: het doet pijn, ik word er misselijk van en ik houd er blauwe plekken aan over. De therapeute die het uitvoert is een geweldig mens, die ook in het gesprek de confrontatie niet schuwt, maar mijn tranen die daarop volgen met veel begrip er laat zijn

De ballonklokjes kocht ik zes stuks voor €5,00, bij een of andere 'plantendiscount'. Het was een gokje. Dat pakt goed uit: al heel de zomer staan ze vol in bloei, en ik zie nog steeds knoppen die voor bloemen gaan zorgen

Het is geen toeval: Als ik al vroeg in de ochtend de keukendeur opengooi, geef ik mijn beste geluidenconcert weg. Binnen twintig seconden komt merelmevrouw druk kwetterend aanvliegen, en komt dichtbij de deur wachten op haar dagelijkse noot. Ik geniet

Ik blijf ervan genieten dat merelmevrouw echt elke dag een nootje komt halen, in alle rust, en steeds dichterbij durft te komen. De mezen hebben inmiddels ook door dat er dagelijks wat te halen valt

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Mijn doosje vol beetjes troost is klaar, en heb ik afgegeven bij de buurman van mijn collega. Ze appt me wat later dat ze ontroerd is, en het ongelooflijk lief vindt. Wat fijn om te horen

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Kijk nou... Tape van kurk. Ik heb géén idee wat ik ermee ga doen, maar in mijn verzameling gewone, glinsterende, gekleurde, dubbelzijdige, washi en magneettape kan deze natuurlijk niet ontbreken

Natuurlijk vind ik het fijner als het mooi weer is, maar ik vermaak me wel. Herfstvakantie it is... Fleecedeken: check. Sloffen en sportbroek: check. Warme chocomel: check

Knutselen doe ik graag, maar ik heb niet altijd de drive of inspiratie. Nu ik weinig kan doen voor mijn verdrietige collega, maak ik zelf een 'doosje vol beetjes troost' voor haar

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik houd van kaften. Dus kocht ik voor een prikkie een notitieboek met lelijke omslag. Zelf gekaft, met eigen cartoon. Mooi zo

Wauw! Operante conditionering werkt ook bij mijn merelmevrouw. Tijdens het nootjesritueel heb ik telkens hetzelfde geluidje gemaakt. Elke ochtend probeerde ik haar vergeefs te roepen hiermee, hoewel ze wel elke dag zelf verscheen. Vanochtend riep ik haar weer, en kort daarna hipte mevrouw de tuin in. Ik kies ervoor te geloven dat dit geen toeval is. Wauw!

Momenteel draait er een prachtige serie bij BNN: the School. In de uitzending van vandaag werd ik geraakt. De directeur vertelde oprecht geëmotioneerd, hoe erg hij het vond dat hij een leerling niet had weten te motiveren om zijn school af te maken. Dat is werkelijk hart voor onderwijs hebben

De laatste kleine verpakkingen boursin, vanuit Frankrijk, opgemaakt. Die smaken toch echt lekkerder dan die uit Nederland

Al een paar dagen sta ik wiebelig op. Soms voelt het alsof mijn lichaam er opnieuw mee stopt. Dat voelt eng. Vanochtend daarom bewust het besluit genomen -tot aan mijn vaders verjaardag 's avonds- een pyjamadag in te lassen. Ik ben tevreden dat ik dat voor mezelf besluit

Op deze druilerige dag een klein moment van groot geluk. Als ik brood sta te smeren, komt mevrouw merel (van 22 juli)  opnieuw voor de open keukendeur hippen, wachtend op haar nootje. Ze durft steeds dichterbij te komen. Onze gesprekken blijven fascinerend

Een collega die veel voor me betekent, is verdrietig: haar nichtje van zeventien is verongelukt. Ik voel de strijd in mezelf. Ik wil haar steunen, door contact te zoeken, maar voel ook weerstand tegen de overweldigende emoties, waarvan ik niet goed weet of ik die op dit moment kan dragen. Ik kies voor contact, omdat ik de waarde daarvan zelf ook ervaar. Het voelt goed

Wat een mooie formule op Festival Boulevard in 's-Hertogenbosch. Bij zomaargasten een ter plekke geïmproviseerd interview met Clazien, met instant opgezochte achtergrondbeelden, én het terloops genoemde, en een minuut later ingestarte lied 'Wek mijn zachtheid weer'

Het is druk in 's-Hertogenbosch, in verband met Festival Boulevard. Dus we zijn blij als we een plekje vinden bij 'Tante Pietje' voor een hapje eten. De ossenhaaspuntjes met roerbakgroenten zijn verrassend lekker 

Als ik 's middags Marjon ophaal, zie ik een prechtige weerspiegeling in de achterruit van mijn auto

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik zou het niet bij iedereen durven uiten, maar bij Marjon kan ik onomwonden laten blijken dat ik de handtekening op de schilderijtjes van Misjel van Gerwen geniaal vind. Op de parade bij Boulevard slechts een speldenprik, voor mij het meest in het oog springende

Wat is het bij de platycodon (ballonklokje) toch mooi dat in één beeld elk ontwikkelingsstadium van de bloem te zien is: knop, ballonnetje zonder kleur, ballonnetje met kleur, half open en volle bloem

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Oooh, nog maar even twee kilo van die welhaast perfecte nectarines gehaald. Van €7,20 voor €2,50. Gniffel

Vriendin komt op de thee. Van haar krijg ik een bosje bloemen

Ondanks een beschadigde SD-kaart, doormidden gebroken lens en een haperend lijf, ben ik weer tevreden met mijn fotoserie van mijn week Charme, die nu online staat

Tijdens een eerder gesprek met dr. Beeftink beloofde ik de 150x150 pixEls, die over onze gesprekken gaan, mee te nemen. Nu voelde ik toch enige schroom, maar ik houd me altijd aan mijn belofte, dus heb ik ze aan hem overhandigd. Hij was verrast en zal ze zeker lezen. Wat een fijne arts is hij toch

Met Beeftink gaat het gesprek altijd verder dan waarvoor ik feitelijk kom. Het zijn boeiende ontmoetingen. In dit gesprek leerde ik bijvoorbeeld wat het concept nocebo-effect inhoudt

Al heel lang zat in mijn portemonnee een VVV-cadeaubon. Ik had me voorgenomen daar echt iets voor mezelf van te kopen wat ik anders niet zou doen. Dat bleek met mijn calvinistische opvoeding geen gemakkelijke opdracht. Vandaag bij Xenos een set prachtige schaaltjes gekocht. Totaal niet nodig, maar prachtig

Een mooi inzicht. Om uit de wervelstorm in het oog van de orkaan te belanden, moet ik durven stoppen met vechten. Een hand vastpakken van iemand die de rust al gevonden heeft, en met diegene delen wat mij bezighoudt, helpt

Ruim een kilo nectarines gekocht, in de aanbieding. Ze voelden goed, en wat is het dan fijn dat ze de perfectie benaderen: Hard, zoet, happen die 'kraken' en een volledig schone pit aan het eind. Halleluja

Omdat ik tijdens PMT bij Gorry niet met een knuppeltje durfde te slaan, hebben we samen een potje handjedrukken gedaan. Dat zorgde voor luchtigheid en een lach

Als ik een kledingstuk héél graag en veel draag, koop ik soms nog wel eens precies hetzelfde t-shirt of broek. Met mijn 'weblog-shirt' wist ik vrijwel direct dat ik dat veel zou dragen. Vandaag een tweede exemplaar op de kop getikt

Zo na een week weg te zijn geweest, dacht ik dat de merel (van 22 juli) onze dagelijkse ontmoeting vergeten zou zijn. Niets is minder waar. Ze komt me bijna binnen halen, en als ik ons ritueel weer oppak, eet ze bijna uit mijn hand. Helemaal is nog een beetje eng, maar dat komt nog wel

Sommige mensen verzuchten wel eens dat ik teveel bewaar. Maar kijk, een aankoopbewijs van mijn fotocamera uit 2006, komt nu wel zeer van pas bij de verzekeringsperikelen. Dat ik direct weet waar ik dat kan vinden is wel een beetje griezelig, dat geef ik toe

Bij de fysio bespreek ik mijn fysieke worsteling van de afgelopen week vakantie. Het is fijn om even te kunnen spuien. Marlouke gaat overleggen met mijn huisarts, omdat er nog altijd nieuwe klachten bijkomen. Ik voel me serieus genomen en dat is zo waardevol

Wat is het na een week kamperen fijn om niet naar het sanitair te hoeven lopen, maar gewoon onder mijn eigen douche te kunnen stappen, zonder geklooi met haakjes, muntjes en verlopende waterdruk

De week Charme heeft veel van me gevergd. Ik kan nauwelijks nog lopen. Ik gun mezelf een dag lang op de bank

Bij het inpakken op Charme hoor ik een aantal mensen verzuchten dat de vakantiewas er weer aankomt. Ik vind het heerlijk. Heel het huis ruikt lekker. Alles schoon, afsluiten en opnieuw beginnen

Vroeger, toen we nog geen euro hadden, mochten we aan het eind van de vakantie, van het overgebleven vreemde kleingeld iets lekkers kopen voor onderweg. Nu hebben we de euro, maar toch tel ik mijn kleingeld op, en koop mijn favoriete Franse mintsnoepjes, een croissant en een fles Oasis voor onderweg. Jeugdherinneringen

Als ik thuiskom, heb ik al een mail van de beheerder. Er is op vrijdagavond door de deelnemers bijna €200,00 gedoneerd. Charme vult dit aan tot €250,00, zodat ik een mooi startbedrag heb voor een nieuwe camera. Ik ben weer sprakeloos

Worst nightmare van een fotograaf: camera kapot. Niet zomaar, maar lens doormidden. Bij het avondvuur begint de beheerder met "de mooiste foto's op onze site zijn ongetwijfeld van Els, en laat haar camera nu kapot zijn." Vervolgens legt hij uit dat heel de avond een pot op de bar zal staan waarin een bijdrage kan worden gedaan voor een nieuwe camera. Ik ben diep geroerd

Op Charme is de sky the limit. Vandaag staat heel het landgoed in het teken van een trouwerij van zo'n veertig deelnemers. Kinderen trouwen met papa, heren verzamelen een harem om zich heen en zelfs de Cadillac ontbreekt niet. Liederen, buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand, ongemakkelijke toespraken. Prachtig

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Mieke heeft mij overstuur gezien, en zegt dat ik maar bij hen moet komen eten. Ik hoef dan in elk geval niet te koken. Alle beetjes helpen op een dag als deze

Als ik 's morgens mijn camera kapot laat vallen, is dat de druppel. Ik raak volledig overstuur. Niet om die camera, die kan vervangen worden. Maar om een week lang pijn, worstelen, overeind blijven. Yvonne vangt mij op, zorgt voor zakdoeken en laat mij zien dat ik niet acuut naar huis kan gaan in deze toestand

Mijn ribben en nek zitten knalvast. Al een paar dagen loop ik te treuzelen om een mededeelnemer in te schakelen, die manueel therapeut is. Allerlei beren lopen op de weg. Yvonne schakelt hem wel in, en binnen vijf minuten zijn in ieder geval twee wervels en een rib los

Tien maanden per jaar is het terrein van Charme van de natuur. Twee maanden laat de natuur ons toe op het landgoed. De muisjes genieten ervan

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Op het landgoed van Charme heb ik het zwaar. Heel zwaar. Als ik na de lunch terugkom bij de theaterworkshop van Robert, vraagt hij bezorgd hoe het met mij gaat. Hoewel ik het niet fijn vind dat hij ziet dat het niet goed gaat, raakt zijn betrokkenheid me

De voorstellingen van de jongvolwassenen zijn op Charme berucht. Wat een kwetsbaarheid, wat een passie

Ik heb dezelfde buurvrouw als vorig jaar. Dat voelt vertrouwd. Als zij bekent ook onzeker te zijn ten opzichte van de 'Kerssouwe-groep', schept dat een band

Oké, een naamstempel had ik stiekem al. Maar wat is er mooier dan er eentje zelf te maken op Charme, met als blokje een stukje stam van een boom op het terrein

Als we naar een voorstelling lopen, zoek ik even contact met Yvonne, door met mijn hand de hare aan te raken. Zij pakt deze, en dus lopen we hand in hand naar het dennenveld. Met een horde volwassenen en kinderen om ons heen. Hier voelt dat oké. De lucht dwarrelt vol respect

Het Zwarte meertje is de mooiste plek op Charme. Misschien zelfs wel op aarde. Vroeg in de avond wandel ik ernaar toe, en geniet daar even van de overweldigende rust

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Op het bovenveld -waar ik verblijf- wordt een veldfeest georganiseerd. Dat ik daar niet aan mee doe, zorgt voor opmerkingen als: "Doe niet zo flauw", "wel saai hoor, dat je naar het familieveld gaat!" Ondanks mijn onzekerheid kan ik bij mezelf blijven. Ik geef bij sommigen zelfs aan dat de grote groep mensen voor mij teveel prikkels oplevert

Op het terrein van Charme loop ik 's avonds het liefst zonder zaklamp. Zeker als het helder is, en je bijna een boek kunt lezen bij het maanlicht. Ik voel me thuis

Op het kaartje dat mijn houten hart in gaat, zet ik onder andere de PAAZ-opname. De fik erin!

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Mijn ultieme charmegevoel is toch wel een steeds donker wordende camping, waar vanuit allerlei hoeken muziek, percussie, applaus en zang klinkt

Klik op de afbeelding voor een vergroting

's Avonds bij het vuur is het elke keer weer een verrassing als het programma voor de volgende dag gepresenteerd wordt, en vooral ook hoe. Vaak theatraal, soms onbegrijpelijk, veelal grappig. De docent video kondigt aan: "Wat nou vierjarige filmacademie. Hier doen we het in één dag!"

Ik neem deel aan een schrijfworkshop. We schrijven in duo's over levensverhalen van de ander, in de stijl van Humans of New York. Yvonne en ik delen kwetsbare verhalen met elkaar. Het past. Met diegene, op dat moment, in die omgeving. Het is een ontroerende dag

Op woensdag is er alleen in de ochtend programma. Veel mensen eten die dag gezamenlijk, vaak in grote groepen. Mieke nodigt mij uit om op bij hen te komen eten. Ik durf te vragen of ze met een grote groep zijn, en uit te leggen dat dat op dit moment teveel prikkels geeft. Ze eten met vieren, dus ik neem de uitnodiging graag aan

De beheerder van Charme, Janhenk, komt in eerste instantie heel zakelijk over. Nu ken ik hem al meer dan tien jaar, en als hij langsloopt, pakt hij even mijn arm en vraagt hoe het gaat

Thuis eet ik nooit chips. Op Charme kan ik zo 's middags na de workshops, genieten van een zakje chips met een glas koude Oasis

Veel mensen op Charme kennen mij als de fotograaf. Daarover komen dus ook vaak opmerkingen mijn kant op. Vandaag zei een meneer: "Ah, ga je weer voeten fotograferen?"

Een ietwat vervreemdende, maar prachtige voorstelling met als titel: "Je andere gezicht"

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik loop over het terrein als ik achter mij hoor: "Hé dag Els!" Het is theaterdocent Robert. Bij hem heb ik denk ik twee maal gewerkt, dus ik ben verbaasd dat hij mijn naam nog kent. Dat spreek ik uit en hij zegt: "Sommige mensen vergeet je niet". Dat doet me wel wat

Het is net volle maan geweest. De dansdocent kondigt daarom de activiteit als volgt aan: "Dans bij na volle maan". Doordenkertje

De docent van het houtatelier staat met pech vast, ergens in Frankrijk. Dus wordt er verteld: "Antoon heeft opont-hout"

Ik rijd op zwarte zaterdag naar Frankrijk. Rond lunchtijd staat er bijna negenhonderd kilometer file. De route die ik heb gekozen is iets verder dan rechtstreeks, maar poeh poeh, wat is het druk...

Voordeel van alleen reizen: keihard meebrullen met de muziek in de auto

In Frankrijk word ik ingehaald door twee auto's. In het ene nummerbord de lettercombinatie 'SWARS', en bij de auto daarachter 'WITS'. Alsof ze elkaar voor mij hadden opgezocht

Als ik naar Frankrijk ga, kan ik me bij vertrek al verheugen op warme chocolademelk met crunchy bolletjes erin. Die hebben ze niet in elk tankstation, maar zonder vooraf plannen, stop ik bij precies hetzelfde tankstation als vorig jaar. Joepie, bolletjes! 

Vanaf morgen ben ik een week op Charme. Ik zal me daar vast heel verbonden voelen, maar niet met internet. Over een week met terugwerkende kracht acht keer 150x150 pixEls, want ik ga ervan uit dat ik me daar weer volop zal verwonderen

Mijn vader vindt mijn schoenen ‘to be frowned upon’. Hij ziet wel een voordeel: in elk geval veilig in het verkeer

Morgen op vakantie. Dus getankt, oliepeil gecontroleerd, bandenspanning gecheckt en ruitenwisservloeistof aangevuld. Fijn dat ik een opvoeding heb genoten waarin ik heb geleerd zelfstandig te zijn

Ik kom graag op Strijp S in Eindhoven. Wat een bruisende plek is dat. Nu wordt er flink verbouwd, en zijn wegen afgesloten. Maar Strijp S zou Strijp S niet zijn, als onder de normale verkeersborden extra teksten geplaatst zijn, die mij het verkeersleed direct doen vergeten

Klik op de afbeelding voor een vergroting  |  Meer grappige voorbeelden vind je in dit artikel

Mooi hoor, Vincent van Gogh-postzegels

Zaterdag ga ik op vakantie. Mezelf vandaag een Flow en een Happinez cadeau gedaan. Ik laat ze nog even in het plastic, zodat ik ze pas op vakantie echt kan inzien

Vroeg opgestaan, dat stemde mij al tevreden. Heel de ochtend doorgewerkt om alles klaar te maken voor vakantie. Eerste echte productieve dag sinds ik ‘omviel’, dus uiteindelijk zeer tevreden

Een stemmetje zei: "Misschien (of waarschijnlijk, hoogstwaarschijnlijk) ben ik te oud voor fluorescerend gele schoenen." Maar ik vond ze op slag geweldig, trok me voor deze keer niks aan van dat stemmetje en ben als een kind zo blij

Omdat ik bijna de trap niet meer op kan, en niet weet of het mijn rug of hamstring is, bel ik de fysiotherapiepraktijk. Ik kan vandaag nog terecht bij mijn vaste fysiotherapeute. Een zucht van verlichting

Als ik aan Marlouke uitleg waarom ik extra kom, merk ik dat ik me meer zorgen maak dan ik aan mezelf toe wilde geven. Zij stelt snel vast dat het mijn hamstring is, en krijgt deze met haar behandeling en tape weer wat rustiger. Een zucht van verlichting #2

Ik eet bij Marjon. Dat is fijn, want onze gesprekken doen er altijd toe. Als toetje een rijkgevulde yoghurt, die heerlijk smaakt

Voor mijn leidinggevende maak ik een kaart, om hem te bedanken voor zijn oprechte betrokkenheid afgelopen schooljaar. In mijn eigen handen mijn favoriete gedicht van Judith Herzberg

Er is nog zomer en genoeg | wat zou het loodzwaar | tillen zijn wat een gezwoeg | als iedereen niet iedereen terwille | was, als iedereen niet iedereen | op handen droeg

Nog één maal 36 dagen, en dan is ook project X 3.0 voltooid. Ik ga maar weer eens nadenken over project X 4.0

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Zelfs nu het vakantie is, belt mijn leidinggevende nog om te vragen hoe het met mij gaat. Ik ben dankbaar voor zijn betrokkenheid

PMT bij Gorry was indruk-wekkend. Maar ik voel me gezien en gehoord en dat is fijn

Ondanks dat ik niet zo’n zoetekauw ben, had ik er opeens zin in: jelly beans

Hardop gelachen bij the Big Bang Theory

De fysiotherapeute is bezig in stilte, en toch gebeurt er veel. Ik lig te bedenken dat het bijna een gesprek zonder woorden is. Vlak daarna zegt de fysio: "Als ik goed naar mijn vingers luister..."

Jerome stuurt, naar aanleiding van ons gesprek van vrijdag, een tekst over de expansie-oefening. Zijn zin “ook als erkenning van hoe je je voelt”, raakt me

De nectarine was heel lekker

Ondanks migraine, toch de afwasmachine uit- en ingeruimd