Ultiem zomerdrankje gaat uit het assortiment. Mijn neef(je) regelt even een goede deal voor mij, bij de supermarkt waar hij teamleider is. Zo lief

Het FNI heeft me benaderd met de vraag of ik mijn blog over de speld met het gouden randje, wil bewerken voor publicatie door hen. Poeh... Voor mijn gevoel lijkt het ineens alsof ik -wanneer ik akkoord ga- niet alleen rechtop in het maaiveld sta, maar daarbij ook een partijtje ga staan zwaaien. Weet nog niet zo goed wat ik daarvan vind. Maar het doet in ieder geval wel wat met me

Diploma-uitreiking van onze opleiding tot verpleegkundige. Wat bijzonder om van een aantal studenten te horen wat ik tijdens hun opleiding voor hen heb betekend. Mooie bloemen gekregen, een pen, lieve kaartjes, en een prachtig engeltje

Wauw

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Een ochtend lang, van zeven toetsen de statistieken geïnterpreteerd, cesuren uitgerekend, analyses gedaan, nieuwsberichten gepubliceerd, naalden gezocht in bergen naalden. Verrekte hard gewerkt, en daarmee binnen de vereiste tien werkdagen honderden resultaten vastgesteld. Dat stemt tevreden

Vanwege een verbouwing op het werk, kamperen we in een gebouw op het TU-terrein, waar collega's tegenkomen een kwestie van toeval of lot geworden is. Dit is niet echt 'compattible' met mijn worsteling om het vol te houden. Dan is het fijn als opeens mijn leidinggevende voorbij loopt en net als anders "COOLUUUUH" roept, en ik, net als anders, "JANSONIUUUUUS" terug kan roepen

De student over wie mijn blog Een speld met een gouden randje gaat, laat weten dat ze deze aan haar ouders heeft laten lezen. Zij kregen tranen in hun ogen. Jeetje...

Lastig dagje... Eindelijk mooi weer, ben ik snotverkouden. Mok kapot laten vallen, elleboog gestoten. Zo'n dag. Daarom leek het me wel een goed idee om dit t-shirt te bestellen. Toch een beetje lol

Jouw volkje heeft het niet altijd makkelijk, maar doet het goed. No worries

Poeh. Weekend. Daar ben ik aan toe. Even goed inluiden dan maar

Zomaar, op één dag, uit verschillende hoeken lieve berichtjes, die me stuk voor stuk raken. Het mooie is dat ze alle drie voortvloeien uit iets dat ooit in de kern vervelend of moeilijk was. De herinnering daaraan zit in mijn hoofd. De waarde die er nu nog uit voortkomt, in mijn hart

Halverwege de studiedag vindt een collega geprinte briefjes in haar tas. "Goh! Ik was eigenlijk best goed voorbereid. Ik kom er alleen iets te laat achter..."

De deeltijdstudent die ik spreek, verzucht halverwege het gesprek dat ze blij is dat ik haar niet meteen vertel dat zij hulpverlening nodig heeft. Aan het einde van het gesprek benoemt zij dat ze wellicht het beste richting hulpverlening kan gaan. Dat vind ik zo mooi: het antwoord zit altijd in de mens verscholen. Bijzonder als dit komt bovendrijven

Alweer een afscheidscadeautje maken. Niet fijn en toch ook wel, omdat ik de waarde die iemand heeft gehad voor mij, in woorden giet en daarmee zo duidelijk wordt

Soms kan ik de zorg nog erg missen. Bij mijn nieuwe blog voor Fontys, kan ik het gevoel van toen nog helemaal oproepen. Wat was het intens en bijzonder

Soms zijn er mensen die, ondanks tijd en afstand, in mijn hart zijn blijven plakken. Wat mailtjes over en weer laat me dat weer even extra voelen en dat ontroert

"[...] want weet je wat het mooie is? Om te onthouden wat iemand voor je heeft betekend, heb je geen grammetje hersens nodig, want die herinnering zit niet in je hoofd maar in je hart"

Uit deze fabel