Zo. Ik ga even zeuren. Vanwege medicatie rijd ik geen auto, dus pak ik de fiets. Ik word nat tot op mijn ondergoed, omdat ik met mijn pijnlijk lijf mijn regenbroek niet aan krijg onderweg. Ik werk heel de middag in zeiknatte kleren, en op de terugweg fiets ik langs een dame die meerdere honden uitlaat, en word ik voor ik het weet  in mijn scheen gebeten. Geen bloed, wel blauwe plek. Wat een #$%*&@-dag. Snel vergeten

Ben ik de enige die zich verwondert over deze reclame? Soms voel ik me heel kneuterig, maar €24,00 vind ik geen low budget. Verre van

Klik op de afbeelding voor een vergroting

We zien elkaar slechts eenmaal per maand, en toch is er een mooie verbondenheid. Dat raakt me

Er is ophef over een foto van André Hazes, die een Sinterklaasfeestje met zwarte zwarte piet heeft gehad. Wat je er ook van vindt, de reacties zijn redelijk radicaal, van beide kampen. Waarover ik me verwonder, is dat niemand zich druk maakt om een driejarig kind dat beide middelvingers opsteekt. Daar vind ik nog veel meer van

Afgelopen maandag schreef ik een mailtje voor iemand die ik drie jaar niet gezien heb. Ik verstuurde dit nog niet, al wist ik niet precies waarom niet. Vandaag kwam ik diegene tegen... Synchronicity

Goh, alweer zo'n leuke attentie van mijn werkgever FHMG. Dat ik niet van chocolade houd doet daar niets aan af: de blijk van waardering voel ik wel degelijk

Ik kan er geen genoeg van krijgen...

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Al vroeg zit ik op de fiets naar Eindhoven. Ik fiets bewust met een omweg, door het Dommeldal, want daar is de kans op uitzichten zoals deze het grootst

Over gietnaden, ruwe randjes, ontplofte kapsels en nog zowat. 36 Dagen verwonderdingen

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Oooh die van rond Sinterklaas...

Op het werk hebben we Windows 10. Op het startscherm verschijnen dagelijks mooie foto's, met de meest vreemde beschrijvingen. Iemand moet dat verzinnen. Iemand heeft een baan, waarin hij of zij acht uur kan nadenken over een landschapsfoto, en er dan "aan het eind van de wereld wordt alles dramatisch" bij kan zetten. Kan ik solliciteren?

Klik op de afbeelding voor een vergroting

De reactie op mijn kraamcadeautje was weer zo leuk om te zien

Ik kijk met stijgende verbijstering en walging een programma over cosmetische chirurgie. "Ik verkoop zelfvertrouwen" geeft me de rillingen, bij "botox en fillertjes zijn net zo normaal als ieder halfjaar naar de tandarts" val ik bijna van mijn stoel, en als de man (?) op de foto zegt: "nee hoor ik ben er niet aan verslaafd, ik weet wanneer ik moet stoppen," lach ik meewarig

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Een student met een berg aan potentie, vertel ik mijn visie op haar persoonlijke problemen. Ik benoem voorzichtig de discrepantie tussen haar thuissituatie -die in mijn ogen door strikte religie enorm beperkend is- en de grote loyaliteit aan haar familie. Als de student begint te huilen, ben ik bang dat ik haar gekwetst heb door mijn kritische blik op de cultuur, maar dan geeft ze aan dat ik het precies benoem, zoals zij het voelt. Triest en mooi

Voor een nieuw project zaagt de man van een studiegenootje, 36 blokjes MDF van 5x5 cm. Ik weet niet of ik ze wel wil gebruiken; ik vind ze zo al zo mooi

Bij het opstaan kan ik amper lopen van de pijn, en dan weet ik dat ik me daarbij letterlijk moet neerleggen. Ik bingewatch youtubefilmpjes en surf wat op internet. Ik doe een 16-personality-test en kom daar uit als 'advocaat': "Deze persoonlijkheid is zeldzaam en maakt minder dan een procent van de bevolking uit. Ze drukken echter toch een stempel op de wereld." Mmm...

Toen de wekker om 7.00 uur ging, had ik enorme spijt van de vroege afspraak die ik had gemaakt. Toen ik echter fietsend op weg was, kreeg ik deze zonsopgang cadeau

Klik op de afbeelding voor een vergroting

In de categorie Vrijpostige Vragen op Vrijdag, deze vrijdag: "Mag ik jouw gietnaad zien?"

Een ietwat ongelukkige samenloop van postende pagina en titel

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Samen met twee collega's was ik verantwoordelijk voor een examen van tweehonderd vragen. Waarschijnlijk beschouwen veel mensen het als niet zo bijzonder, maar ik doe een vreugdedansje als blijkt dat er geen enkele sleutelfout in zat

Ik moet een student vertellen dat iets niet mag. Dat het antwoord "nee" is. Ik zet mij schrap.
Student: "Jammer, maar ik snap het beleid ook wel."
Ik: "Eh..."
Student: "Ik begrijp dat er geen uitzondering gemaakt kan worden."
Ik: "Huh..."
Student: "Oké, dan weet ik voldoende, dankjewel."
Ik: **blijft in verbijstering achter**

Ik stuit op youtube op een fragment uit Rescue 911, dat in de jaren '90 werd uitgezonden. Oh ja... Het decennium van de ontplofte kapsels

Een puppie met een staartje op zijn voorhoofd. Draag me weg

Net als een week eerder, een vroeg ritje over de A2. Opnieuw prachtige Hollandsche luchten. Nederland is mooi

Ik voer een pittig gesprek met een student, die veel tranen probeert weg te slikken, en uiteindelijk toch moet huilen. Gelukkig hebben we een overdaad aan tissues in de spreekkamer staan. Als we afronden, vraag ik of ik nog iets voor haar kan betekenen. Met een volgepropte hand met gebruikte tissues, zegt de student: "Ja, de prullenbak op een meer strategische plaats zetten"

Mevrouw Essent was wat kribbig: de monteur was voor niets aan de deur. Ik had de enveloppe als verkeerd bezorgd beschouwd, omdat mijn energiemeter al vervangen was. Het ging echter om de gasmeter... Waarom staat dat dan niet op de enveloppe? "Gas is ook energie," was het antwoord. Nou mevrouw Essent, de consumentenbond maakt echt verschil tussen die twee

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Ik had een verdraaid vervelende dag. En daarom verwende ik mezelf met een Gü-dessert. Veel te duur en veel te zoet, maar het was nodig

Waarom pakt 'ie 'beliepjes' niet? Uit de telefoon komen toch heel de dag beliepjes?

Hoe oud ik ook ben, een pluim van de juf -zeker als dat een heel strenge is- voelt ook nu (of misschien wel juist nu) goed

Mijn Facebooktijdlijn puilt uit van foto's van Glow Eindhoven. Duuuzzz. Ik doe, met een fleecedekentje om, voetjes omhoog en een warme chocomel in mijn handen, een rondje Glow, in plaats van hutje-mutje kou lijden. I'm Glowin'it

Op de heenweg naar Utrecht reden we in de zonsopgang, en op de terugweg in de zonsondergang. Allebei prachtig

Binnen mijn werk vind ik heel veel heel leuk. Er is één jaarlijkse taak die ik verafschuw, en die rondde ik vandaag af. Pfieuw

Een dag diep in het rood wat betreft pijn. Snel vergeten, vroeg naar bed

Soms moet je sch**t hebben aan alles, dan wordt het vanzelf kunst

Hij kwam regelmatig voorbij in 150x150 pixEls; de arts van de mooie gesprekken. Vandaag zag ik hem voor het laatst, omdat hij met pensioen gaat. Ik ben al tien jaar bij hem onder behandeling, dus dat is geen gemakkelijk afscheid. Mijn cadeautje voor hem vindt hij "hartverwarmend"

Een gesprek waarin de ruwe randjes niet worden geschuwd, ervaar ik als erg moeilijk en tegelijkertijd brengt het rust. De openheid over dingen, waar niet veel mensen het over willen of kunnen hebben, maakt het in mijn hoofd wat minder groot

Nou nee, dank je...

Klik op de afbeelding voor een vergroting

Met mijn huidige studiegenoten was ik bij de diploma-uitreiking van onze medestudenten die, zonder tussenjaar, vandaag afstudeerden. Dat voelde, naast dat het fijn was elkaar weer te spreken en herinneringen op te halen, ook een soort van dreigend. Als ik denk aan wat er in een jaar nog allemaal moet gebeuren haak ik direct af. Daarom mijn beleidsplan voor dit jaar nog maar eens doorgenomen: stap voor stap, dag voor dag

Tijdens spreekuur krijg ik een vette realitycheck. Ik vraag aan een student of op haar stage-afdeling veel jonge mensen liggen. De student kijkt mij wat verlegen aan en zegt: "u heeft denk ik een heel andere voorstelling van wat jong is, dan ik." Au...